در هیاهوی زندگی دریافتم چه دویدنهائیکه فقط پاهایم رااز من گرفت در حالیکه

گوئی ایستاده بودم .چه غصه هائیکه فقط باعث سپیدی مویم شد در حالیکه قصه ای

کودکانه بیش نبود.دریافتم کسی

هست که اگر بخواهد میشود ..و اگر نخواهد نمیشود (بهمین سادگی )کاش نه میدویدم

.و نه غصه میخوردم.فقط

او را میخواندم

نوشته شده در پنج شنبه 91/6/23ساعت 8:46 عصر توسط آرش احمدی نظرات ( ) |